Αναρτήσεις
'' ...Ο Δήμος Μήλου σε συνεργασία με τοπικούς παράγοντες και καλλιτέχνες έπραξε το αυτονόητο. Μετέτρεψε έναν εγκαταλελειμμένο χώρο ιστορικής μνήμης σε αίθουσα τέχνης και πολιτισμού. Είναι μια λαμπρή εξαίρεση αξιοποίησης ενός καταφυγίου σε σχέση με την εγκατάλειψη που βιώνουν στο σύνολο τους τα υπόλοιπα εν Ελλάδι καταφύγια...''
«Κατασκευασμένο κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου, το υπόσκαφο καταφύγιο στον Αδάμαντα της Μήλου, προοριζόταν στο να
προστατέψει ό, τι πιο πολύτιμο, την ανθρώπινη ζωή. Πιο συγκεκριμένα,
κατασκευάστηκε μετά από απόφαση εκείνων που έθεσαν την ανθρώπινη ζωή σε απόλυτη
επισφάλεια, υπό τις διαταγές δηλαδή του Γερμανικού στρατού κατοχής. Εβδομήντα
χρόνια μετά την κατασκευή του, εικαστικοί καλλιτέχνες έρχονται να το
κατοικήσουν συμβολικά, προστατεύοντας εντός του άλλες αξίες, εκείνες που είναι
εφικτό να αναδειχτούν σε μία εποχή η οποία φέρει τη γνώση των εγκλημάτων ενός
πολέμου: τις αξίες του βίου, στη διάκρισή τους από αυτές μιας προστατευμένης σε
ένα πολεμικό καταφύγιο «γυμνής ζωής», συνεπακόλουθα τις αξίες της ελευθερίας
της βούλησης και της συν-διαμόρφωσης των ορίων της και, επομένως, της ίδιας της
επιθυμίας και της εκπλήρωσής της. Πρόκειται για τις αξίες που -έστω
φαινομενικά- διατρέχουν το σύγχρονο βίο στους τόπους της εγκαθίδρυσης της
δημοκρατίας στις διάφορες μορφές της και των ατομικών δικαιωμάτων που αυτή
διασφαλίζει» αναφέρουν οι δυο δημιουργοί του Μαρία Χατζηνικολάου και Νίκος
Ποδιάς.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
Το καταφύγιο είχε δύο κύριες εισόδους και δύο βοηθητικές. Η
μεγάλη στοά του Αδάμαντα είχε δώδεκα μεγάλους θαλάμους, από τους οποίους ο Νο3,
ήταν πολύ μεγάλος και πεταλοειδής. Ο Νο5 προοριζόταν για το σταθμό ασυρμάτου,
και είχε στο βάθος του άλλη έξοδο που έβγαζε στη βορεινή στοά. Σε ένα θάλαμο
δίπλα στη δεξαμενή νερού ήταν τα μηχανήματα για την απόσταξη θαλασσινού νερού
που το έκαναν πόσιμο. Τα μηχανήματα αυτά είχαν επάνω στην επιφάνεια του λόφου,
ανάμεσα στα σπίτια, μια μεγάλη καπνοδόχο κτιστή με πελεκητές πέτρες που
φαντάζει και τώρα σαν μεσαιωνικός πύργος. Μέσα στο καταφύγιο ο αερισμός που
γινόταν από τα διάφορα ανοίγματα ήταν πολύ καλός και η θερμοκρασία ευχάριστη
χειμώνα καλοκαίρι.
Σ΄ αυτό το καταφύγιο κατέφυγε ο πληθυσμός του χωριού την
Πέμπτη 14ην Σεπτεμβρίου του ΄44, όταν ένα βρετανικό καταδρομικό, βομβάρδισε το
χωριό του Αδάμαντα για πρώτη φορά.
 |
| Σχεδιάγραμμα καταφυγίου |
 |
| Το καταφύγιο έχει φωτιστεί με τέτοιο τρόπο, αποδίδοντας στον χώρο το ύφος που του ταιριάζει, ενω ο επισκέπτης απολαμβάνει το κάθε του βήμα. |
 |
| Αίθουσα όπου παρουσιάζονται καλλιτεχνικες δημιουργίες |
 |
| Αίθουσα αφιερωμένη στον κατοχικό γιατρό του νησιού Χανς Λέμπερ. Ο Γιατρός Χάνς Λέμπερ έφτασε στη Μήλο στις 17 Ιουνίου 1943 με την εντολή να οργανώσει ενα στρατιωτικό νοσοκομείο για τους τραυματισμένους Γερμανούς στρατιώτες. Τελικά αγάπησε το νησί και τους κατοίκους και έφτασε να γίνει ο γιατρός του νησιού και για τους ντόπιους, προσφέροντάς τους ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Σκοτώθηκε απο αντάρτες στις 5 Δεκεμβρίου του 1944 κοντά στα Πολλώνια της Μήλου ενω επέστρεφε μετα από επίσκεψή του σε μια ηλικιωμένη γυναίκα. Ο θανατός του έκανε αμέσως τον γύρο του νησιού σκορπώντας τη θλίψη. |
 |
| Αίθουσα αφιερωμένη στους βομβαρδισμούς του νησιού |
 |
| Ζωγραφιές που έφτιαξαν με κιμωλία κάτοικοι της Μήλου κατά τη διάρκεια παραμονής τους μέσα στο καταφύγιο. |
 |
| Κάθετη σκάλα με καταπακτή που οδηγεί στην επιφάνεια. |
ΟΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΕΣ ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ...
Στο καταφύγιο υπάρχουν δυο διαδρομές οι οποίες είναι
κλειστές για το κοινό. Η πρώτη διαδρομή έχει μήκος περίπου 100 μέτρα και
καταλήγει στην επιφάνεια, ενώ η δεύτερη είναι αρκετά μεγαλύτερη. Την περπάτησα
για περίπου 200 μέτρα και σταμάτησα γιατί υπήρχε νερό και λάσπη.
Για το τέλος άφησα το βιντεάκι που περιγράφει ό,τι μπορεί να δει ο
επισκέπτης μέσα στο καταφύγιο.
Έρευνα, κείμενο, φωτογραφίες, βιντεο: Αλέξανδρος Γλαράκης
Δραστηριότητα: αστική σπηλαιολογία (urban speleology)
Πληροφορίες κειμένου:
1 . tvxs
3. Ο γιατρός Χάνς Λέμπερ-Γράμματα από την Μήλο
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου