Το Μπαρουτάδικο (πρώην Πυριτιδοποιείο), είναι μια περιοχή του Αιγάλεω στην οποία, για πολλά χρόνια στο παρελθόν, λειτούργησε εργοστάσιο που κατασκεύαζε πυρίτιδα (μπαρούτι), δυναμίτιδα, πυρομαχικά και όπλα. Τα πρώτα χρόνια καταλάμβανε μια έκταση 160 - 170 στρεμμάτων. Κατά τις επόμενες όμως δεκαετίες λειτουργίας, επεκτάθηκε και περιστοιχίσθηκε από μάντρα με συρματοπλέγματα και φυλάκια...
Άγνωστο Αιγάλεω: Στα υπόγεια του Μπαρουτάδικου! (Πυριτιδοποιείο)
Ετικέτες
ΑΙΓΑΛΕΩ,
ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ,
ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΜΜΕΝΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ,
ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ,
ΝΟΜΟΣ ΑΤΤΙΚΗΣ,
ΥΠΟΓΕΙΕΣ ΣΤΟΕΣ
Το Μπαρουτάδικο (πρώην Πυριτιδοποιείο), είναι μια περιοχή του Αιγάλεω στην οποία, για πολλά χρόνια στο παρελθόν, λειτούργησε εργοστάσιο που κατασκεύαζε πυρίτιδα (μπαρούτι), δυναμίτιδα, πυρομαχικά και όπλα. Τα πρώτα χρόνια καταλάμβανε μια έκταση 160 - 170 στρεμμάτων. Κατά τις επόμενες όμως δεκαετίες λειτουργίας, επεκτάθηκε και περιστοιχίσθηκε από μάντρα με συρματοπλέγματα και φυλάκια...
Comments 5
Μυστική Αθήνα: η γέφυρα του Όθωνα, ο λίθος του Ιακώβ & ο Πάνας!
«Αντίθετα
με τα στοιχειά της φύσης που ενοικούν τις γέφυρες στα παραδοσιακά παραμύθια,
είναι κοινός τόπος πως οι γέφυρες στις μεγαλουπόλεις στεγάζουν συχνά παράνομες,
παρασιτικές ή/και έκπτωτες δραστηριότητες των κοντινών κοινοτήτων...» *
Μια από τις πρώτες συνοικίες γύρω από το λόφο του Αρδηττού ήταν το λεγόμενο “βατραχονήσι”. Η ονομασία προέκυψε επειδή στο σημείο αυτό ο ποταμός Ιλισός χωριζόταν σε δύο σκέλη, ανάμεσα στα οποία σχηματιζόταν “νησί” με αμέτρητα βατράχια, που ζούσαν δίπλα στις όχθες. Τα δύο παρακλάδια λίγο παρακάτω, στην κρήνη Καλλιρρόη, έσμιγαν ξανά σε μια μικρή βραχονησίδα (που και αυτή ενίοτε ονομαζόταν βατραχονήσι) σχηματίζοντας καταρράκτες εκατέρωθεν. Το ένα από τα δύο όμως, ύστερα από την καταστροφική πλημμύρα του Αγίου Φιλίππου -τέλη του 1896- επιχωματώθηκε, και ταυτόχρονα το βατραχονήσι έπαψε να είναι νησί! Το σκέλος που έμεινε ήταν αυτό που βρισκόταν από την πλευρά του Αρδηττού, το οποίο μάλιστα από σχετικά σχεδιαγράμματα προκύπτει ότι ανοίχτηκε κάποια μεταγενέστερη εποχή (μεσαιωνική κοίτη), ενώ η αρχική πορεία του ποταμού διέγραφε τη διαδρομή του σκέλους που καταργήθηκε. Από εκεί, λοιπόν, μέχρι τη Λεωφόρο Βουλιαγμένης σώζεται στο βατραχονήσι -όπου και η εκκλησία της Αγίας Φωτεινής- ένα μικρό μόνο (ανενεργό πια) τμήμα ακάλυπτης κοίτης, παράλληλα με τη Βασιλέως Κωνσταντίνου προς την πλευρά του Ολυμπιείου, το οποίο έχει χαρακτηριστεί αρχαιολογικός χώρος.
Αφιέρωμα: Υπόγεια Αγία Μαρίνα (Ελαιώνας, Αστεροσκοπείο)
«Η Αγία Μαρίνα μαρτύρησε και αποκεφαλίστηκε σε ηλικία μόλις δεκαπέντε χρονών. Ο λαός συνδύασε το όνομά της με το ρήμα μαραίνω, πιστεύοντας ότι όπως μάρανε το δαίμονα που παρουσιάστηκε μπροστά της στη φυλακή, έτσι μαραίνει και τις αρρώστιες, τα ερπετά, και τους κακούς…»
Την ημέρα της γιορτής της, 17 Ιουλίου, επισκεφτήκαμε δύο από τα εκκλησάκια της στην Αθήνα, τα οποία ήθελα να δω από κοντά εδώ και μερικά χρόνια. Το πρώτο (ημιυπόγειο), επειδή θεωρείται από τα πλέον μυστικά και απαγορευμένα (για όσους γνωρίζουν) στην Αθήνα, που μπορεί κανείς να το δει μόνο μία φορά το χρόνο. Το άλλο, επειδή είναι βυζαντινό, υπόσκαφο (σκαμμένο κατω από το έδαφος), και βρίσκεται σε υπόγειο κοίλωμα που υφίσταται από αρχαιοτάτων χρόνων στον αθηναϊκό βράχο. Και τα δύο τα συναντάμε σε πανάρχαιες περιοχές της Αθήνας: στον Ελαιώνα, και στο λόφο Νυμφών!
Υδάτινες υπόγειες διαδρομές: καταβόθρα Σκούρτων (Δερβενοχώρια)
«…Εμφανίστηκε
μπροστά τους ένας πάρα πολύ κοντός άντρας που δεν τον είχαν ξαναδεί. Τους υπέδειξε
τη θέση όπου θα έχτιζαν το χωριό, με τον όρο να δώσουν σε αυτό το όνομά του, κι
εξαφανίστηκε! Μη γνωρίζοντας πως ονομάζεται ο κοντός άντρας, οι μελλοντικοί
κάτοικοι των Σκούρτων, έδωσαν στο χωριό τη σημερινή του ονομασία, από τη λέξη
"σκουρτ" που στα αρβανίτικα σημαίνει κοντός…»
Αφήνοντας
τις βόρειες πλαγιές της Πάρνηθας προς τα δυτικά, στο μεγάλο οροπέδιο που
σχηματίζεται εκεί, βρίσκονται μισοξεχασμένα τα Δερβενοχώρια. Διοικητικά ανήκουν
στη Βοιωτία, και είναι ακριβώς στα σύνορα με την Αττική. Θεωρούνται αττική
γη (Πάρνηθα), παρ’ όλο που τυπικά είναι ενταγμένα στο γειτονικό νομό.
Τα
όμβρια ύδατα των ετήσιων βροχοπτώσεων στην ευρύτερη περιοχή των Δερβενοχωρίων,
αποστραγγίζονται στις καταβόθρες του οροπεδίου των Σκούρτων. Είναι φυσικές οδοί
διαφυγής του νερού, που έχουν διανοιχθεί από τη διάβρωση στα πετρώματα που
προκαλεί συνεχώς η ορμή των υδάτων. Την καλοκαιρινή περίοδο που οι βροχοπτώσεις
παύουν, οι καταβόθρες μπορούν να είναι επισκέψιμες, αρκεί βέβαια να μην
υπάρχουν πολλά νερά στο εσωτερικό τους. Είναι λοιπόν σπήλαια – φυσικοί αγωγοί
ομβρίων υδάτων, που πολλές φορές παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον περισσότερο λόγω
του μεγάλου μήκους των διαδρομών των στοών τους, και λιγότερο για
τους σταλακτιτικούς σχηματισμούς τους, αφού η συνεχής ροή του νερού δεν
επιτρέπει πάντα τη δημιουργία διακόσμου.Οι κάτοικοι της περιοχής βεβαιώνουν ότι υπάρχουν δεκάδες τέτοιες καταβόθρες διάσπαρτες στα χωράφια τους και στις βάσεις των λόφων που υψώνονται μέσα στο οροπέδιο, όπως ακριβώς συμβαίνει άλλωστε και στην περιοχή της αποξηραμένης λίμνης Κωπαΐδας. Τα νερά που μεταφέρουν τα ρέματα στη λεκάνη του οροπεδίου από τα γύρω βουνά, απομακρύνονται μέσω υπογείων διαδρομών προς τη θάλασσα.
Η μεγαλύτερη καταβόθρα του οροπεδίου βρίσκεται κοντά στο κανάλι του Μόρνου, στους πρόποδες του χαμηλού ασβεστολιθικού λόφου «Ρόκανι» και σε υψόμετρο 490 μ., δίπλα στο δρόμο που συνδέει τα χωριά Σκούρτα και Πύλη, δυτικά του πρώτου και κοντύτερα στο δεύτερο.
Στα τούνελ του Βουραϊκού (οδοντωτός σιδηρόδρομος)
Για την ώρα είμαστε στην παραλιακή
κωμόπολη του Διακοφτού, που βρίσκεται στη βορειοδυτική Πελοπόννησο, από όπου ξεκινάει
μία από τις ομορφότερες και πιο περιπετειώδεις διαδρομές με τρένο στον κόσμο. Ο
οδοντωτός σιδηρόδρομος, ακολουθώντας το Βουραϊκό ποταμό και διασχίζοντας το
ομώνυμο φαράγγι, καταλήγει μετά από 65-70 λεπτά στα Καλάβρυτα ("καλά νερά"), σε υψόμετρο 720
μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Τα έργα για την κατασκευή του ξεκίνησαν
το 1889 και τα εγκαίνια της γραμμής έγιναν το 1896, επί βασιλείας Γεωργίου του Α΄. Από τότε και έως σήμερα, ο
οδοντωτός ταξιδεύει καθημερινά και αδιάκοπα, όλες τις εποχές του χρόνου, χωρίς
μάλιστα να έχει σημειωθεί ποτέ, ούτε το παραμικρό ατύχημα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)