Αναρτήσεις
Το κτήμα του Τατοΐου αποτέλεσε προσωπικό δημιούργημα του Γεωργίου Α΄ και φιλοξένησε το θερινό ανάκτορο της βασιλικής οικογένειας. Η ιστορία του τόπου όμως, ξεκινά από την αρχαία Δεκέλεια, η θέση της οποίας συμπίπτει με το κεντρικό τμήμα του κτήματος, ενώ το ίδιο τοπωνύμιο διατηρείται μέχρι σήμερα... Στο παρόν άρθρο, θα επισκεφτούμε μαζί όσα από τα υπόγεια διαμερίσματα και περάσματα του κτήματος στάθηκε δυνατόν να εντοπίσουμε, με κυριότερο το (μοναδικό;) υπόγειο αντιαεροπορικό καταφύγιο που κατασκευάστηκε εν όψει Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Μετά την τουρκοκρατία, κατά το 1840, το κτήμα βρέθηκε υπό την ιδιοκτησία της οικογένειας Σούτσου ως οθωμανικό τσιφλίκι. Αγοράστηκε το 1872 από τον Γεώργιο Α΄ και μετατράπηκε στο πρώτο κτήμα αναψυχής στην Ελλάδα, αποκτώντας αργότερα (το 1898) τη μέγιστη έκτασή του (47.427 στρέμματα).
Η πρώτη και προσωρινή βασιλική κατοικία δημιουργήθηκε από τον διάσημο Ε. Ziller. Το σπίτι αυτό ήταν απλό, διώροφο, «ελληνοελβετικού ρυθμού», το οποίο παραδόξως προοριζόταν όχι για ανάκτορο αλλά για βασιλικός ξενώνας, χρήση για την οποία ουδέποτε διατέθηκε. Ολοκληρώθηκε το 1874 και χρησιμοποιήθηκε από τον Γεώργιο ως θερινή κατοικία μέχρι το 1889, έτος που κατοικήθηκε το επίσημο ανάκτορο, το οποίο είχε αρχίσει να σχεδιάζεται το 1880 στη Ρωσία. Ήταν ο νέος αρχιτέκτονας Σάββας Μπούκης που ανέλαβε να αντιγράψει την έπαυλη «Αγροικία» του τσάρου Αλέξανδρου Β΄, εκτελώντας εντολή του βασιλικού ζεύγους Γεωργίου και Όλγας.
Οι εργασίες ανέγερσης διήρκεσαν από την άνοιξη του 1884 έως τα τέλη του 1886. Ωστόσο, σημαντικές χωματουργικές εργασίες και η ολοκλήρωση της εσωτερικής διακόσμησης, καθυστέρησαν την εγκατάσταση της βασιλικής οικογενείας στη νέα έπαυλη. Τα εγκαίνια τελικά τελέσθηκαν στις 18 Μαΐου 1889.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
