Αναρτήσεις
«...Είναι μια παράξενη γοητεία το να βρίσκεται κανείς κάτω από το δρόμο και να περπατάει μέσα σε υγρές σήραγγες, συναντώντας αμέτρητες διακλαδώσεις που δε γνωρίζει πού καταλήγουν, ενώ από πάνω του ακούει τα αυτοκίνητα να περνούν πατώντας τα βαριά μεταλλικά καπάκια των δρόμων και τις διάσπαρτες μαντεμένιες σχάρες, βλέποντάς τα όλα από μιαν άλλη “υποχθόνια” οπτική γωνία... Είναι ο κόσμος του βασιλείου των σκιών των μεγαλουπόλεων…»
Ο Ιλισός (ή παλιότερα
Ειλισσός) ο αρχαιότερος ποταμός στο λεκανοπέδιο Αττικής, ήταν
ένα από τα σημαντικότερα ποτάμια του λεκανοπεδίου κατά την αρχαιότητα, μαζί με
τον Κηφισό. Πήγαζε από τις βορειοδυτικές
πλαγιές του Υμηττού και κατέληγε στον
Κηφισό, από τον οποίο είχε και λιγότερα νερά. Ο Πλάτωνας αποκαλεί τον Ιλισό, ο
οποίος στέρευε το καλοκαίρι, «υδάτιον», παρ’ όλο που κατά περιόδους ήταν πλωτός.
Πήρε το όνομά του από τον ημίθεο Ιλισσό, γιο του Ποσειδώνα και της Δήμητρας,
που λατρευόταν σε ιερό κοντά στο λόφο του Αρδηττού. Ο ίδιος και η νύμφη
Καλλιρόη παριστάνονταν στις γωνιές του δυτικού αετώματος του Παρθενώνα. Στον
ποταμό Ιλισό ήρθε για να ξαποστάσει ο άνεμος Βορέας, όταν
αντελήφθη την όμορφη κόρη του Ερεχθέα Ωρείθυια, την οποία απήγαγε στο Σαρπηδόνιο ακρωτήριο της
Θράκης, αρπάζοντάς τη στις μεγάλες πτέρυγές του. Επίσης, κάπου στις όχθες του Ιλισού λέγεται ότι φονεύθηκε ο
Βασιλιάς της Αθήνας Κόδρος από τους Δωριείς.
Πέρα από τη μυθολογία όμως, ο Ιλισός με την πάροδο
των χρόνων "φορτώθηκε" ένα "βαρύ" παρελθόν επεμβάσεων αλλά και μελετών που αφορούσαν στη θέση της κοίτης του, ενώ απέκτησε και μια μακρά
ιστορία μυστηρίων!
Στις όχθες του τις “μυστικές”, το μήνα
Ανθεστηριώνα (τέλη Φεβρουαρίου) οι υποψήφιοι για τα Ελευσίνια Μυστήρια μύστες
υποβάλλονταν σε καθαρμούς στα ιερά νερά του. Στο σημείο δε που πλησίαζε τα
τείχη της πόλης των Αθηνών το τοπίο ήταν ειδυλλιακό... Σχημάτιζε καταρράκτες,
ενώ στις όχθες του υπήρχαν τα ιερά των θεοτήτων που λατρεύονταν τότε από τους
Αθηναίους και
άλλα δημόσια οικοδομήματα, μεταξύ των οποίων το Ολυμπιείο (Δίας), το Πύθιο (Απόλλων), το Παναθηναϊκό Στάδιο, το Ηρακλείο (Κυνόσαργες), κ.ά. Κατά τη γεωμετρική περίοδο (περίπου 950 – 700 π.Χ.) και κατά άλλες μεταγενέστερες περιόδους, η περιοχή χρησιμοποιήθηκε ως νεκροταφείο, ενώ κατά τη βυζαντινή περίοδο υπήρχε εκεί οικισμός βυρσοδεψών που χρησιμοποιούσαν τα νερά του ποταμού για την επεξεργασία των δερμάτων.
Η περιοχή
εκείνη ήταν αυτή που σήμερα βρίσκεται απέναντι από το λόφο του Αρδηττού και το σημερινό
Καλλιμάρμαρο. Τα νερά του Ιλισού ήταν καθαρά και κρυστάλλινα, και τα προσέφερε
στους κατοίκους των γύρω περιοχών του ως πολύτιμο πόσιμο νερό και για να
ποτίζουν τις καλλιέργειές τους... Σήμερα το σκηνικό έχει αλλάξει πλήρως. Ο
Ιλισός μετατράπηκε από τους Αθηναίους σε υπόνομο που κυλάει κρυφά και υπόγεια
σαν από ντροπή για τον ξεπεσμό του... Δεν προσφέρει πια τα νερά του στους
ανθρώπους, αλλά οι άνθρωποι ρίχνουν τα βρώμικα νερά τους στην κοίτη του...
