Αναρτήσεις
Οι
"παράλληλες" κατακόμβες
της Παναγίας Κατακεκρυμμένης στο Άργος
και της Παναγίας Φανερωμένης στην Αίγινα,
έχουν να διηγηθούν στον επισκέπτη της
ελληνικής υπαίθρου δύο παρόμοιες
υπόγειες ιστορίες, που ξεκίνησαν -κατά
την παράδοση- από την "εύρεση" μιας
εικόνας στην είσοδο μιας σπηλιάς. Επίσης,
και στις δύο τοποθεσίες οι εικόνες
βρέθηκαν σε θέσεις όπου εντοπίζονται
κατάλοιπα αρχαίων κτισμάτων, κάποια
από τα οποία διατηρούνται εντός των
υπογείων στοών (Άργος) και κάποια στην
ύπαιθρο (Αίγινα)...
Με τον όρο κατακόμβες συνήθως αποκαλούνται οι υπόσκαφες κατασκευές των Χριστιανών των πρώτων αιώνων, οι οποίοι αναγκάζονταν
να πελεκούν τους βράχους κάτω από την
επιφάνεια της γης, να ανοίγουν υπογείους
διαδρόμους και κρυψώνες, και να χτίζουν
στο εσωτερικό τους ναούς, κοιμητήρια,
τάφους και κρύπτες. Οι πρωτοχριστιανικές
κατακόμβες
με τους σκοτεινούς και αδιέξοδους
διαδρόμους και θαλάμους, ήταν δαιδαλώδεις
και αποτελούσαν σωστό λαβύρινθο. Στις τρύπες
που ήταν ανοιγμένες στους τοίχους των
διαδρόμων τοποθετούσαν
τα λείψανα εκείνων που μαρτυρούσαν.
Αξίζει να προσθέσουμε ότι οι κατακόμβες
που χρειάστηκε να ανοίξουν οι Χριστιανοί
κατά τους πρώτους αιώνες των διωγμών
τους ήταν τόσες πολλές, ώστε σε ένα μόνο
ελληνικό νησί των Κυκλάδων, στη Μήλο
και κοντά στο χωριό Τρυπητή, είχαν
κατασκευαστεί από τον 2ο
μέχρι τον 5ο
μ.Χ. αιώνα, γύρω στις 1500 (!) κατακόμβες,
κάτω από το δάπεδο των οποίων έθαβαν
τους νεκρούς κατά χιλιάδες… Διαβάστε
εδώ
το εκτενές άρθρο μας για τις κατακόμβες
της Μήλου.
Στην παρούσα ανάρτηση
θα ασχοληθούμε με δύο περιπτώσεις
εκκλησιαστικών υπογείων που αν και
καλούνται “κατακόμβες”, αποτελούν
κάτι το εντελώς διαφορετικό...
