.JPG)
Αναρτήσεις
Έχουν γραφτεί τόσα κατά καιρούς για την υπόγεια Αθήνα, που έχει καταντήσει πια ως θέμα, περισσότερο ταλαίπωρη και από όσο στην πραγματικότητα είναι. Γιατί η αληθινή υπόγεια Αθήνα υπάρχει. Όχι όμως όπως την περιέγραψαν τα προηγούμενα χρόνια οι "ερευνητές" της, ως ένα δαιδαλώδες δίκτυο υπογείων στοών με εισόδους σε διάφορα σημεία που επικοινωνούν μεταξύ τους, ούτε όπως την περιέγραψαν οι "διώκτες" των προηγούμενων, διανύοντας και οι μεν και οι δε στα βιβλία τους και στη φαντασία τους ανύπαρκτες στοές χιλιομέτρων σε ένα εικοσιτετράωρο.
Οι υπόγειες στοές της Αθήνας και της Αττικής υπάρχουν, εξερευνώνται, ταυτοποιούνται και παρουσιάζονται εδώ, μέσα από αυτό το ιστολόγιο, με υπομονή και επιμονή, υπερβαίνοντας τα κάθε είδους εμπόδια, αποκαταστώντας την αλήθεια. Και αν τους τελευταίους μήνες οι αναρτήσεις μας αραίωσαν, αυτό συνέβη για έναν και μόνο λόγο: επειδή αυξήθηκαν οι εξερευνήσεις και μειώθηκε ο χρόνος, και σε καμία περίπτωση επειδή ξεμείναμε από υλικό! Ίσα ίσα συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: προκύπτει συνεχώς τόσο υλικό, που δεν προλαβαίνουμε να το επεξεργαζόμαστε άμεσα! Για τον λόγο αυτό, μπορείτε να παρακολουθείτε και τη σελίδα μας στο facebook (κάτι που ήδη γίνεται, αφού αποκτά καθημερινά όλο και περισσότερους φίλους) που ενημερώνεται πολύ τακτικά, σύμφωνα με τις δράσεις μας. Εδώ, συνεχίζουμε να παρουσιάζουμε διεξοδικά επιλεγμένα θέματα νέων και παλιών εξερευνήσεων, ακολουθώντας το γνωστό μέχρι στιγμής ύφος.
Στην εορταστική όμως αυτή ανάρτηση, θα σας παρουσιάσουμε κάτι που δεν το συνηθίζουμε: ένα θέμα που περιλαμβάνει μεν μέρος πολλών δραστηριοτήτων μας που -ως επί το πλείστον- δεν έχουν αναρτηθεί, αλλά στο οποίο μπερδεύεται η πραγματικότητα με τη φαντασία, με τρόπο ειλικρινή και απολαυστικό, σκιαγραφώντας ένα όμορφο γιορτινό αληθινό διήγημα που πιστεύουμε ότι θα σας ταξιδέψει ευχάριστα. Καλή ανάγνωση και χρόνια πολλά, με πολλές ευχές για το 2016!
Παναγιώτης Δευτεραίος
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
“…Έλα να δεις αυτή την τρύπα εδώ!” με φώναξε η αδερφή μου η Ελένη. Πλησίασα σκεπτόμενος ότι δεν θα είναι κάτι σημαντικό, καθώς από πίσω ακριβώς και στην κορυφή του λόφου βρίσκονταν κάτι παλιά εκπαιδευτικά κτίρια, που δεν ήξερα σε τι οργανισμό ανήκαν, αλλά θύμιζαν σχολεία ή σχολές. Πήγα κοντά στον βράχο, όπου υπήρχε πράγματι μια οπή στη συνέχεια της οποίας χωρούσε να μπει το κεφάλι, αλλά όχι ολόκληρο το σώμα. Προσπάθησα όσο ήταν δυνατόν να κοιτάξω προς το εσωτερικό, μήπως και δω κάτι για να καταλάβω περί τίνος πρόκειται. Ήταν μια οριζόντια στενή σήραγγα, θα έλεγα σαν κανάλι εξαερισμού κάποιου χώρου. Στο βάθος και σε μικρή απόσταση ακούγονταν ομιλίες και φαινόταν φως. Μετά από κάποια προσπάθεια και μέσα από το ζουμ της φωτογραφικής μου μηχανής κατάφερα να δω ότι ο σκαμμένος στο φυσικό βράχο αεραγωγός, επικοινωνούσε με μια αίθουσα στην οποία βρίσκονταν παραταγμένοι διάφοροι άνθρωποι οι οποίοι έμοιαζε ότι παρακολουθούσαν κάποιο σεμινάριο. Ξαφνικά όμως και ενώ τους παρακολουθούσα ήδη για 2-3 λεπτά, άρχισαν να σηκώνονται γρήγορα από τις θέσεις τους, να μαζεύουν τα πράγματά τους όλα, κάτι σαν μια αυτόματη αλλαγή σκηνικού κάποιας σκηνής θεάτρου, και να φεύγουν από την αίθουσα, σαν κάτι απρόοπτο να είχε συμβεί.
 |
| Το σχολικό κτιριακό συγκρότημα της Γκράβας |
Σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή ότι δεν ήταν δυνατόν να κατέβαιναν από εδώ τα μέλη του σεμιναρίου, ή όποιοι τέλος πάντων ήταν εκείνοι. Κάπου αλλού είχα κατέβει, είχε όμως μεγάλο ενδιαφέρον! Από κάτω ρίχνοντας το φως του φακού διαπίστωσα κενό… Ήμουν πάνω από ένα φρέαρ! Ένα μεγάλο πηγάδι δηλαδή, όπως αυτά των μεταλλείων… Όμως εδώ, με τόση υγρασία, πρέπει να ήταν ένα κανονικό πηγάδι! Φοβήθηκα για το πόσο στέρεη ήταν η κατασκευή στην οποία πατούσα, και εάν θα έχει σαπίσει το μέταλλο τόσα χρόνια μέσα στην υγρασία. Λες να ήταν ποτέ ορυχεία εδώ; Μήπως στο σημείο αυτό κατέβαιναν για να παίρνουν νερό από τον πυθμένα; Κι όμως, στην άλλη πλευρά του λόφου υπήρχαν λατομεία και όλο το κενό του λόφου στο οποίο βρισκόμουν όταν πλησίασα την οπή, είχε προκύψει από εξωτερική εξόρυξη αδρανών υλικών…
 |
| Οι εξωτερικές φωτογραφίες είναι από τα νταμάρια της Γκράβας |
Όπως γύρισα πίσω μου καθώς τα σκεφτόμουν όλα αυτά, είδα στον τοίχο μια παλιά προειδοποιητική επιγραφή η οποία ίσα που διακρινόταν, και έγραφε: «Από εδώ και κάτω συνεχίζετε με δική σας ευθύνη, καλύπτεται μόνο η ...εργασία;» Η τελευταία λέξη δεν διακρινόταν καλά, ή μάλλον σε πολύ λίγο διαπίστωνα ότι η μνήμη μου δεν με βοηθούσε περισσότερο, γιατί ακριβώς στο σημείο αυτό, ένα τηλέφωνο διέκοψε τον βαθύ μου ύπνο!
 |
| Το πηγάδι του ονείρου, υπήρχε! Δεν το γνώριζα όμως ακόμα... |
Στο τηλέφωνο ήταν ο Αλέξανδρος Γλαράκης, ο οποίος με είχε πάρει αρκετές φορές νωρίτερα αλλά δεν είχε καταφέρει να με ξυπνήσει.
- Που είσαι; Κοιμάσαι; Ξύπνα κι έλα γρήγορα! Βρήκαν το Αδριάνειο σε έργα στην Πανόρμου! Πρέπει να πάμε σήμερα, αύριο πιθανώς δεν θα υπάρχει τίποτα!
Η ανακάλυψη στη νυχτερινή βάρδια
Αφού συζητήσαμε, καταλήξαμε ότι πρέπει να κινηθούμε ασφαλώς, ερχόμενοι σε επαφή με τους υπεύθυνους του έργου (ΔΕΔΔΗΕ). Οι υπόλοιπες ώρες της ημέρας πέρασαν με εμένα να προσπαθώ να οργανωθώ -ενώ οι εικόνες του ονείρου δεν έλεγαν να με αφήσουν- τηλεφωνώντας στον υπεύθυνο αρχαιολόγο της αδείας επισκέψεως που είχα στην κατοχή μου από τον Ιανουάριο 2014. Τον ενημέρωσα, τηλεφώνησα και στον έτερο Αλέξανδρο, πήρα και τη Γεωργία, που θα ερχόταν κατευθείαν από τη δουλειά, και αποφασίσαμε να πάμε όλοι μαζί στη βραδυνή βάρδια και μιλώντας με τους υπευθύνους να ζητήσουμε την άδεια να ρίξουμε μια ματιά στο υπόγειο εύρημα, συνεισφέροντας εθελοντικά στην αποτύπωση και ταυτοποίησή του.
 |
| Γεωργία Μπουρμπούλη |
 |
| Παναγιώτης Δευτεραίος |
Η μεγάλη ανακάλυψη την παραμονή των Χριστουγέννων
Δύο εβδομάδες αργότερα, παραμονή Χριστουγέννων, βρεθήκαμε με τους Αλέξανδρους να συνοδεύουμε ένα συνεργείο δικτύων της ΕΥΔΑΠ σε κάποια περιοχή πέριξ της προηγούμενης, βοηθώντας σε έναν έλεγχο κάποιων παλιών φρεατίων που ήθελαν να διενεργήσουν, συλλέγοντας ταυτόχρονα και στοιχεία για το δικό μου διδακτορικό. Και τότε συνέβη κάτι το εκπληκτικό (απόσπασμα προσωπικών σημειώσεων εκείνης της ημέρας):
...Η Αληθινή Υπόγεια Αθήνα άνοιξε τις πύλες της σχεδόν ανέλπιστα μια ακόμη φορά. Ήταν που παρακαλούσα προχθές να κλείσει το έτος με μια δυνατή εξερεύνηση, αφήνοντάς το όμως εντελώς στην τύχη; Ήταν το όνειρο που είχα δει πριν δυο βδομάδες το οποίο τελείωνε -θα τολμήσω να πω- με την αρχή της σημερινής ανακάλυψης; Όταν με δυσκολία σηκώθηκε το παμπάλαιο βαρύ μεταλλικό καπάκι (που είχε να ανοίξει ίσως και από τη δεκαετία του 1930) στο κέντρο της Αθήνας, μια βαριά υγρασία μας χτύπησε στο πρόσωπο, και μια τελείως σάπια στριφογυριστή μεταλλική σκάλα εμφανίστηκε στο εσωτερικό.
Η απόφαση ήταν δύσκολη λόγω αμφιβολίας για την αντοχή της σκάλας και για την ποιότητα του αέρα (την επόμενη φορά θα έχουμε ανιχνευτή), αλλά μετά από 3 τουλάχιστον ώρες που το αφήσαμε ανοιχτό για να αεριστεί ο χώρος, εντοπίζοντας εν τω μεταξύ μια άλλη είσοδο προς την υπόγεια στοά που αναζητούσαμε κάπου πιο μακριά, αποφάσισα (ή μάλλον με έπεισαν) να κατέβω να δω τι γίνεται...
 |
| Η άλλη είσοδος που εντοπίσαμε αλλού, και ενώ περιμέναμε... |
 |
| Μας οδήγησε σε ένα υπόγειο δωμάτιο... |
 |
| Στο οποίο υπήρχε ένα βαθύ πηγάδι... |
 |
| Δεν μπορούσα να το πιστέψω... Ήταν το πηγάδι του ονείρου! |
 |
| Στο τέλος της σκάλας υπήρχε πράγματι η είσοδος της στοάς! |
 |
| Πλησιάζοντας κάτω από ένα άλλο πηγάδι |
Ένα από τα πολυσυζητημένα υπόγεια υδραγωγεία της Αθήνας, κατασκευασμένο από την ULEN και χαμένο για χρόνια στο σημείο αυτό, με σήραγγα σε άριστη κατάσταση ύψους 2 m, ολοκάθαρο νερό και δυνατή ροή, στα 8 m κάτω από τα πυκνοκατοικημένα οικοδομικά τετράγωνα. Διανύσαμε 100 περίπου συνεχόμενα μέτρα με άνεση, αλλά βουτώντας στο νερό που έφτανε πάνω από τα γόνατα, περνώντας κάτω από χαμένα πηγάδια της επιφάνειας...
Η επίσκεψη πραγματοποιήθηκε με τη συνεργασία συνεργείου της ΕΥΔΑΠ, και πριν να ολοκληρωθεί η εξερεύνηση στο πολύ μεγαλύτερο μήκος -με τη νέα μάλλον χρονιά- δεν μας επιτρέπεται να αποκαλύψουμε τίποτα σχετικό με τη θέση και την ταυτότητα του έργου.
Για εμάς πάντως δεν θα μπορούσε να υπάρξει καλύτερο δώρο -έκπληξη- για τα Χριστούγεννα!
Μια φανταστική υπόγεια διαδρομή (στιγμιότυπα εξερευνήσεων)
Στον επίλογο του εορταστικού μας θέματος σάς παρουσιάζουμε σειρά εικόνων από επισκέψεις σε σήραγγες της υπόγειας Αθήνας & Αττικής, τις περισσότερες από τις οποίες δεν έχουμε αναρτήσει, και ενδεχομένως πολλές από αυτές να μην αναρτηθούν και ποτέ. Εδώ έχουν επιλεχθεί με τέτοιο τρόπο, μεμονωμένες, ώστε -με τη συγκεκριμένη σειρά- να συνθέτουν όλες μαζί το συμβολικό υπόγειο ταξίδι στους μυστικούς τόπους της Αττικής. Μερικές από αυτές τις επισκέψεις ενδέχεται να παρουσιαστούν ολοκληρωμένα μέσα στη νέα χρονιά.
Στις μικρές λεζάντες αναφέρουμε ευρύτερη τοποθεσία και είδος της υπόγειας στοάς, και σε παρένθεση την ημερομηνία που πραγματοποιήθηκε η συγκεκριμένη εξερεύνση. Αν αφήσετε τη φαντασία σας ελεύθερη και δείτε τις εικόνες με τη σειρά, αγνοώντας τις λεζαντες, μπορείτε να δείτε την αναπαράσταση μιας φανταστικής σύνθετης υπόγειας διαδρομής, ταξιδεύοντας για λίγο στην ατμόσφαιρα ενός Χριστουγεννιάτικου παραμυθιού. Χρόνια πολλά σε όλους!
 |
| Γλυκά Νερά, ορυχείο (14/4/2013) |
 |
| Κερατσίνι, δεξαμενή (16/9/2015) |
 |
| Αθήνα, υδραγωγείο (20/7/2015) |
 |
| Βύρωνας, καταφύγιο (1/11/2015) |
 |
| Μακρόνησος, ορυχείο (7/5/2011) |
 |
| Λαύριο, ορυχείο Serpieri (18/10/2015) |
 |
| Μέγαρα, υδραγωγείο (21/10/2012) |
 |
| Αίγινα, υδραγωγείο (4/12/2014) |
 |
| Κορωπί, υδραγωγείο Α΄ (21/4/2015) |
 |
| Ανάβυσσος, υδραγωγείο (30/10/2014) |
 |
| Αχαρναί, Αδριάνειο υδραγωγείο (31/10/2013) |
 |
| Αθήνα, υδραγωγείο Κυριακού (11/12/2015) |
 |
| Αχαρναί, Αδριάνειο υδραγωγείο (3/6/2013) |
 |
| Πεντέλη, υδραγωγείο (22/6/2014) |
 |
| Γλυκά Νερά, υδραγωγείο (17/10/2014) |
 |
| Κορωπί, υδραγωγείο Β΄ (7/12/2015) |
 |
| Κερατέα, ορυχείο Διψέλιζας (18/10/2015) |
 |
| Μαραθώνας, ορυχείο Γραμματικού (20/9/2015) |
 |
| Βάρη, 20 m σπηλαιοβάραθρο (8/6/2015) |
 |
| Υδρούσα, καταφύγιο (20/10/2015) |
 |
| Δραπετσώνα, καταφύγιο FINA (26/4/2013) |
Πηγή: ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ
1 σχόλια:
Φίλε η ανάρτηση αυτή είναι πρόσφατη έτσι; Εννοώ μέσα στα Χριστούγεννα του 2015. Για αυτό σταμάτησαν τα έργα στην Πανόρμου.... Τα έβλεπα κι εγώ κι έβριζα. Έλεγα πήγαν τρύπησαν τα παράτησαν κι έφυγαν. Για αυτό έμεινε έτσι.
Όσο για το άλλο που λέτε νομίζω ότι κατάλαβα πού είναι νομίζω ότι ξέρω που είναι... υπάρχει μια φωτό που αναγνωρίζω το δρόμο... Αφού όμως δεν θες να το πεις δημόσια δεν το λέω κι εγώ πάντως είναι σ' ένα δρόμο πίσω από την οικία κάποιου συγκεκριμένου με συγκεκριμένη θέση που αλλάζει μεν το πρόσωπο όποτε αλλάζει αλλά όποιος κι αν έρχεται σ' αυτήν την οικεία μένει γιατί είναι κοντά στην δουλειά του.
... έτσι δεν είναι;;;
Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν το λες ή τέλος πάντων σου είπαν να μην το πεις για να μην υπάρξει κανα πρόβλημα. Σωστά;
Έπεσα στο σάιτ σου γιατί με ιντριγκάρει ότι έχει σχέση με την παλιά Αθήνα, με το νερό (ειδικά το νερό του ποταμού στο οποίο ανακάλυψα ότι έχω ιδιαίτερει αγάπη) και παλιότερα είχα ασχοληθεί με την σπηλαιολογία γιατί με ιντριγκάρει το κρυμένο, το μυστικό, αυτό που δεν είναι μπροστά στα μάτια, αν κι αισθάνομαι μια δυσφορία στα στενά υπόγεια και σκοτεινά περάσματα.
Δημοσίευση σχολίου