Αναρτήσεις
Σκούρτα, 19/6/2016. ...Ο φόβος που αισθάνθηκα αρχικά βλέποντας έναν τεράστιο όγκο γαιών να λείπει, σκεπτόμενος ότι "αν δεν έχουν καταλήξει στο εσωτερικό του βαράθρου, τότε πού βρίσκονται", βγήκε αληθινός... Π.Δ.
Σε επισκέψεις προηγούμενων
ετών (2010, 2013, 2014) την ίδια εποχή, η καταβόθρα
βρισκόταν, ανάλογα με τα καιρικά φαινόμενα
των περασμένων μηνών, είτε με λίγα νερά
ώστε να είναι επισκέψιμη σε κάποιο βαθμό
-άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο
(2010, 2013)-, είτε με πιο πολλά, με τον
καταρράκτη να υφίσταται στο στόμιο του
βαράθρου (2014) μην επιτρέποντας καν την
είσοδο στο εσωτερικό. Φέτος, η επίσκεψη,
ενώ έγινε με σκοπό την εξερεύνηση κάποιων
τμημάτων που ήταν αποκλεισμένα τα
προηγούμενα χρόνια λόγω υψηλής στάθμης
των υδάτων, ελπίζοντας σε μία χαμηλότερη
στάθμη, βρεθήκαμε μπροστά σε μια
αναπάντεχη δυσάρεστη έκπληξη.
Από τη χερσαία φυσική οδό που οδηγεί τα νερά της βροχής στο εσωτερικό του βαράθρου, από όπου παίρνουν τον δρόμο τους ακολουθώντας τις διακλαδώσεις του υπόγειου ποταμού προς την έξοδό τους (που δεν έχει εντοπιστεί ακόμα πού ακριβώς βρίσκεται), έλειπε μια τεράστια ποσότητα γαιών, έχοντας δημιουργήσει ένα μεγάλο κενό ακριβώς πίσω από το γνωστό στόμιο του βαράθρου, χαμηλώνοντας το επίπεδο του εδάφους κατά 7 περίπου μέτρα...
Για να προσεγγίσουμε το παλιό στόμιο, θα έπρεπε να αναρριχηθούμε. Όμως στο τοίχωμα του πρανούς που δημιουργήθηκε με το νεροφάγωμα, εσωτερικά του οποίου βρίσκεται το κατακόρυφο κατέβασμα προς το σπήλαιο, υπήρχε μια μικρή οπή, της οποίας το στόμιο καθαρίστηκε από βράχους που την έκλειναν και τελικά η είσοδος προς το σπήλαιο στάθηκε δυνατόν να πραγματοποιηθεί από εκείνο το σημείο.
 |
| Π. Γεωργόπουλος, Α. Τσεκούρας |
 |
| Είσοδος |
Το στενό άνοιγμα βρισκόταν σε ένα επίπεδο το οποίο φαινόταν ότι θα έβγαινε κανονικά κάπου στα μισά του ύψους του βαράθρου (εσωτερικά), οπότε θα έπρεπε να στήσουμε σχοινί για να κατέβουμε άλλα 7 περίπου μέτρα.
 |
| Είσοδος (η οπή από μέσα) |
 |
| Απογοήτευση... |
Όμως εισχωρώντας στην οπή, διαπιστώσαμε ότι δεν χρειαζόταν το σχοινί... Έφτανε κανείς στον πυθμένα πολύ νωρίτερα, επειδή αυτός είχε ανέβει κατά 4-5 μέτρα... Ο φόβος που αισθάνθηκα αρχικά λοιπόν βλέποντας αυτόν τον τεράστιο όγκο γαιών να λείπει, σκεπτόμενος ότι "αν δεν έχουν καταλήξει στο εσωτερικό του βαράθρου, τότε πού βρίσκονται", βγήκε αληθινός...
Δυστυχώς όλη αυτή η ποσότητα χωμάτων και φερτών υλικών κατέληξε, υποχωρώντας το έδαφος μάλλον χαμηλά, από το σημείο όπου βρεθήκαμε κι εμείς μέσα στο "νεροφάγωμα", μέσα στο βάραθρο εισόδου της καταβόθρας αποκλείοντας ολοσχερώς την πρόσβαση στο εσωτερικό του σπηλαίου.
Η έρευνα στις 19/6/2016 στον (μικρό πια) χώρο όπου βρεθήκαμε εσωτερικά, κάτω πλέον από το στόμιο του παλαιού βαράθρου και πάνω στα μπάζα, δεν απέδωσε κάτι που να φανέρωνε ότι θα γινόταν εφικτή η είσοδός μας στο εσωτερικό της σπηλαιοκαταβόθρας.
 |
| Ίσως και αυτός να αναζητά το πέρασμα για το εσωτερικό του σπηλαίου... |
Στον παρακάτω σύνδεσμο μπορείτε να διαβάσετε μια περιγραφή από παλιότερη επίσκεψη (2013) του προσβάσιμου τότε σπηλάιου:
 |
| Φωτο: Θεοδώρα Μερτήρη |
 |
| Έξοδος |
Το βραχώδες πρανές που δημιούργησε η υποχώρηση του όγκου, μοιάζει πια με φυσικό υπερχειλιστή των επερχόμενων ομβρίων υδάτων, τα οποία αν είναι πολλά και δεν καταλήξουν άμεσα στο μπαζωμένο βάραθρο απορροφούμενα από το έδαφος, θα εκχυθούν μέσα ξεχειλίζοντας πάνω από τον βράχο, φτάνοντας ως το επίπεδο της στάθμης του παλαιού στομίου του βαράθρου.
Αποχωρήσαμε απογοητευμένοι, ευελπιστώντας σε κάποια ανατροπή του υδρογεωλογικού φαινομένου μια επόμενη χρονιά, κατά την οποία η είσοδος προς την καταβόθρα να ανοίξει ξανά...
Κείμενο, φωτογραφίες: Παναγιώτης Δευτεραίος
Δραστηριότητα: Αστική Σπηλαιολογία (Urban Speleology)
Συμμετείχαν: Πάνος Γεωργόπουλος, Αλέξανδρος Τσεκούρας, Αλέξανδρος Καζάνας, Θεοδώρα Μερτήρη και Παναγιώτης Δευτεραίος
Πηγή: ΑΣΤΙΚΗ ΣΠΗΛΑΙΟΛΟΓΙΑ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου